Bestaat er zoiets als een Delftse school? Dit vroegen wij ons af bij de jubileumviering van Netwerk Jonge Ondernemers (NJO). Twintig jaar geleden stonden wij samen met enkele partners aan de wieg van een platform aan de TU Delft om ondernemen bij studenten en promovendi te stimuleren.

Dit was wat ons betreft hard nodig want de universiteit was in die tijd niet gericht op ondernemerschap. Als je iets uitvond, dan publiceerde je daarover en dat was het dan. Er was één hoogleraar die eigenwijs genoeg was om met ons mee te gaan. Van hem kreeg ik de sleutel van een collegezaal, en daar zijn we begonnen met een clandestien college ondernemerschap. Toen de eerste bedrijfjes ontstonden, werd illegaal een datalijntje doorgetrokken om hen van internet te voorzien. Uiteindelijk werd dit initiatief dus Netwerk Jonge Ondernemers, het latere Yes!Delft.

Wat maakt het ecosysteem in Delft zo bijzonder? Uit een rondgang langs alle partners komt de volgende persoonsbeschrijving naar voren: ‘Een Delftenaar maakt de doos open, gooit eerst de handleiding weg en ontdekt al doende hoe het in elkaar moet steken. Het zijn techneuten, praktijkmensen, zelfstarters bij uitstek. Eerst doen, dan denken.’

Delft brengt mede hierdoor in die 20 jaar een ander type bedrijven voort. Op basis van 800 deelnemers, 400 ideeën en 50 startups kun je spreken van een nieuwe categorie, de zogenaamde hardtech-bedrijven. Het zijn ondernemingen met een technologie die, naast software, een harde component heeft: high-tech, bio-/medtech, energie-/cleantech, robotica, etc. Door de jaren leiden bracht het programma 30 toonaangevende bedrijven voort: onder meer offshorebedrijf Ampelmann, vervoerinnovator Ephicas en aerodynamica-start-up Actiflow.

In het DNA van de Delftse school schuilt dat het nooit de inhoud heeft willen dicteren, maar juist de inhoud heeft laten dicteren. Delft is weinig organiserend. Die insteek vormt samen met kenmerken als anarchie, illegaliteit, gewoon doen (beide betekenissen) en vertrouwen het DNA van NJO en de partners. Dit zijn ingrediënten die Delft moet koesteren en die zo erg passen bij de huidige tijdsgeest waarin ondernemen niet meer bijzonder is.

Een start-up is daarmee eigenlijk ook al niet meer iets bijzonders. Ik zie het gebeuren: (jong) ondernemerschap wordt integraal onderdeel van maatschappelijke vernieuwing en vernieuwing bij corporates. Het is daarmee in 20 jaar tijd van scheldwoord naar buzzword naar idioom gegaan. Voor ons als partner, trekker en initiatiefnemer betekent dit dat wij ons doel daarmee bereikt hebben.